سابقه و هدف: با توجه به اهمیت توانمندی حرفه ای پرستاران و توصیه مجمع بهداشت جهانی برای توانمندسازی پرستاران از یک سو و کاستی هایی که در پژوهش های موجود وجود دارد، این تحقیق به منظور انجام مطالعه ای کیفی برای روشن سازی مفهوم توانمندی حرفه ای در پرستاری روی پرستاران شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی در سال های 1381-1382 انجام گردید.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کیفی و به روش Grounded Theory بر روی اعضای تیم سلامت انجام شد. انتخاب نمونه به صورت هدفمند انجام شد و مفهوم توانمندی و تجارب پرستاران در مورد آن از طریق مصاحبه با مشارکت کنندگان و با استفاده از مشاهده تعاملات و رفتارهای پرستاران بررسی گردید. جمع آوری داده ها آنقدر ادامه یافت تا اشباع داده ها (Saturation) حاصل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل مقایسه ای مداوم انجام شد.یافته ها: تحقیق بر روی 38 نفر، شامل 71 درصد زن و 29 درصد مرد در سنین 40.8 ±8.3 سال و سابقه خدمت 19.3± 8.1 سال که 60.5 درصد کارشناس، 31.6 درصد کارشناس ارشد و 7.9 درصد دارای مدرک دکترا بودند، انجام شد. 5 مقوله کاربرد دانش و مهارت، داشتن اختیار، خودباوری، حمایت و بالاخره انسجام از داده ها استخراج شد که در مجموع مفهوم توانمندی حرفه ای در پرستاری را تشکیل دادند.نتیجه گیری و توصیه ها: توانمندی مفهومی چند بعدی است که تحت تاثیر ویژگی ها و ارزش های فردی و اجتماعی قرار دارد. به نظر می رسد که 5 مقوله استخراج شده مبنای قابل قبولی را برای طراحی الگوی توانمندسازی حرفه ای در پرستاری تشکیل می دهند. هم چنین به نظر می رسد که بررسی های کیفی بهتر از روش های کمی متداول می توانند وضعیت های اجتماعی مانند توانمندی حرفه ای را تبیین کنند. استخراج مفهوم توانمندی حرفه ای به روش های کمی متداول و مقایسه آن با نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود.

مقدمه: همکاری بین حرفه ای مفهوم چندبعدی و پیچیده است که تحقق آن، نیازمند رشد ریزتوانمندیهای مختلف است. برای طراحی برنامه های آموزشی، شناخت حیطه ها و ریزتوانمندی های همکاری بین حرفه ای ضرورت دارد. در این مطالعه توانمندی های همکاری بین حرفه ای مورد بحث قرار گرفته است. روش کار: مطالعه حاضر مروری است و با هدف بررسی و تبیین ویژگی های توانمندیهای همکاری بین حرفه ای انجام شد. این مطالعه با استفاده جستجو در بانکهای اطلاعاتی نظیرPubMed/ Medline، Science Direct، Google Scholar و با استفاده از کلید واژه هایInter Disciplinary, Multidisciplinary Collaborative Education, Practice, Competencies, Core Competencies در محدوده ی زمانی سال2000 الی2020 انجام شد. معیار ورود مقالات و مستندات مرتبط با تعریف آموزش و همکاری بین حرفه ای، ابزارهای مرتبط برای سنجش این مفهوم و چارچوب توانمندی مرتبط بودند که به زبان انگلیسی یا فارسی نوشته شده بودند. در مجموع تعداد 36 مقاله، گزارش و چارچوب توانمندی در این مقاله مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج: در مطالعه حاضر حیطه های همکاری در تیم های بین حرفه ای شامل ارزشهای بین حرفه ای، ارتباطات بین حرفه ای، کارتیمی بین حرفه ای و مدیریت تیم محور و شناخت نقش و مسئولیت ها مورد بحث قرار گرفت. نتیجه گیری: رشد توانمندیهای بین حرفه ای در بین فراگیران نقش اساسی در توسعه ارائه خدمات تیم محور دارد. پایبندی به ارزشهای بین حرفه ای موجب رشد روابط احترام آمیز و ایجاد اعتماد متقابل بین اعضای تیم شده و همکاری بین حرف مختلف را تقویت می کند. علاوه بر این برقراری ارتباطات موثر و رشد مهارتهای کارتیمی در ایجاد روابط همکارانه نقش اساسی دارد. افراد با شناخت مسئولیتهای حرفه ای و تیمی خود و درک درست از نقش سایر حرف می توانند بهتر در فعالیتهای تیمی مشارکت داشته باشند و از توانمندیهای سایر اعضای تیم به منظور ارتقای اثربخشی فعالیتهای تیمی استفاده کنند. توسعه مهارتهای مدیریت تیم محور در هدایت فرایندهای آموزشی-درمانی با هدف اتقای پیامدهای تیمی نقش موثری دارد. همچنین رشد مهارتهای مدیریت چالش در بین اعضای تیم موجب بهره وری موثر از تعارضات می گردد و کارتیمی بین حرفه ای را بهبود می دهد. مجموعه این توانمندهای با عنوان همکاری بین حرفه ای لازم است در برنامه های آموزشی مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: برای نیل به اهداف آموزش بالینی کارآمد، لازم است وضعیت موجود آموزش بصورت مستمر ارزیابی و نقاط ضعف و قوت آن شناسایی شود. هدف از این پژوهش، تعیین نظرات و رضایت دانش آموختگان دانشکده دندانپزشکی بابل نسبت به توانمندی های حرفه ای شان می باشد.روش ها: در یک مطالعه توصیفی – مقطعی، بین کلیه دانش آموختگان رشته دندانپزشکی ورودی های 76 و 77، (45 نفر) پرسشنامه ای پایا و روا، شامل 97 سوال منطبق بر اهداف برنامه ی آموزشی بالینی دندانپزشکی توزیع و نظرات آنان در مورد توانمندیشان جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با محاسبه میانگین و انحراف معیار و آزمون های t-test و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین امتیازکل توانمندی حرفه ای 20.11 ± 132.02 از 180 امتیاز بود. درس پریو و درس پروتز ثابت، به ترتیب، حداقل و حداکثر درصد امتیاز را در گروه ها دریافت نمود. میانگین امتیاز توانمندی حرفه ای در آقایان بیشتر ازخانم ها بود. میانگین امتیاز توانمندی با سال ورود به دانشگاه و سهمیه قبولی و وضعیت تاهل ارتباطی نداشت. نتیجه گیری: نظر دانش آموختگان مورد مطالعه در مورد توانمندی های حرفه ای خود تا حد زیادی نشان دهنده عدم رضایت آنها از توانمندی های عملی کسب شده، و در نتیجه وجود نقاط ضعفی در روش آموزش بالینی بود.

مقدمه: با وجود اهمیت ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس، این ارتباطات در شرایط مطلوبی نیست. تعیین عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای موثر، مراقبت دهندگان را در طراحی مداخلات مناسب تر و بهتر، یاری می نماید. این مطالعه، با هدف توصیف تجربه کارکنان اورژانس از عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس، انجام گردید. روش: مطالعه حاضر با رویکرد کیفی و به روش تحلیل محتوی انجام شد. مشارکت کنندگان 22 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و با تنوع شغل، سمت، سن، جنسیت، سابقه و محل کار انتخاب شدند و جمع آوری اطلاعات با مصاحبه عمیق و نیمه ساختارمند، صورت گرفت. شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی بود. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها، چهار طبقه را به عنوان عوامل زمینه ساز ارتباط بین حرفه ای نشان داد که عبارت از «دانش و مهارت زمینه ساز ارتباط موثر، مهارت های ارتباطی و تاثیر مثبت مذهب بر ارتباط و همسانی ویژگیهای دموگرافیک» بود. این چهار طبقه دو درونمایه کلی یا اصلی تحت عناوین «توانمندی و اشتراکات فرهنگی» را به عنوان اصلی ترین عوامل زمینه ساز ارتباط بین حرفه ای در بخش اورژانس، مشخص نمود. نتیجه گیری: مهمترین عوامل زمینه ساز ارتباطات بین حرفه ای، توانمندی و اشتراکات فرهنگی بود. بنابراین با تقویت دانش و مهارت کارکنان اورژانس و به کارگیری کارکنان با متغیرهای جمعیت شناختی و فرهنگی مشترک، می توان ارتباطات بین حرفه ای در بخش اورژانس را که در ارتقای پیآمد مراقبتی بیماران و رضایت شغلی پرسنل نقش اساسی دارد، ارتقاء بخشید.

هدف پژوهش حاضر ارزشیابی وضع موجود توانمندی های حرفه ای اعضای هیات علمی غیرپزشکی به منظور ارتقای کیفی دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. روش پژوهش توصیفی و کیفی است. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی اعضای هیات علمی (غیرپزشکی) دانشگاه آزاد اسلامی است که در سال تحصیلی 89-1388 در واحدهای دانشگاهی اشتغال داشتند. نمونه آماری بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای 276 نفر می باشد. ابزار سنجش عبارت است از پرسش نامه محقق ساخته 53 گویه که الفای کرنباخ آن 0.83 می باشد. یافته های آماری نشان می دهد بین میانگین نمرات 9 مولفه توانمندی های حرفه ای اعضای هیات علمی در وضع موجود و مطلوب تفاوت معنی داری وجود دارد.

مقدمه مطالعه حاضر با هدف تدوین چارچوب توانمندیهای تعهدحرفه ای و ارزش های بین حرفه ای در حیطه ارایه خدمات سلامت شغلی تدوین شده است. روش بررسی این مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1398-1400 اجرا شده است. در گام اول مطالعه با استفاده از بررسی متون، چارچوب توانمندی های تعهدحرفه ای و ارزشهای بین حرفه ای در رشته های مختلف بررسی شد. در گام دوم توانمندیهای تعهدحرفه ای و ارزشهای بین حرفه ای از دیدگاه متخصصین با استفاده از روش گروه متمرکز تبیین شد. در گام سوم پالایش داده ها و تدوین چارچوب مذکور بر اساس اصول تدوین توانمندیها انجام شد. نسخه اولیه چارچوب توانمندیهای تعهدحرفه ای و ارزش های بین حرفه ای از دیدگاه ذینفعان مختلف بررسی شد. نتایج درفاز اول 39 توانمندی تبیین شد. در فاز دوم 12 توانمندی پیشنهاد شد و به چارچوب اضافه شدند. چارچوب توانمندی های تعهد حرفه ای و ارزشهای بین حرفه ای با 51 توانمندی در شش حیطه های نوع دوستی، عدالت، وظیفه شناسی، تعالی، احترام و درستکاری تدوین و نهایی شد. نتیجه گیری ارایه خدمات سلامت شغلی فعالیت پیچیده است که ذینفعان متعددی را تحت تاثیر قرار می دهد. تبیین مولفه های توانمندی های تعهدحرفه ای و ارزشهای بین حرفه ای در شش حیطه اساسی می تواند به عنوان راهنمایی عملکردی، ارایه دهندگان خدمات سلامت شغلی را یاری دهد.

تحصیلات دانشگاهی یکی از عوامل بسیار مهم توسعه اجتماعی-اقتصادی کشورهاست و اعضای هیأت علمی برای اینکه در این فرایند نقش خود را بخوبی ایفا کنند می بایست بر دانش و مهارتهای مربوطه تسلط داشته باشند. این دانش و مهارتها به دلایل گوناگون ممکن است با شایستگیهای بدو استخدام استادان متفاوت باشد. لذا هدف اصلی این پژوهش بررسی برنامه توسعه حرفه­ای مستمر اعضای هیأت علمی و شیوه پاسخگویی به آن­ در دانشگاه­های شهر اهواز به روش ترکیبی تبیینی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه اعضای هیأت علمی تمام وقت دانشگاه­های شهر اهواز تشکیل دادند که به اقتضای روش پژوهش، در بخش کمی با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای تعداد 341 نفر، براساس جدول مورگان انتخاب شدند. در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند -موارد مطلوب- تا زمانی که اشباع نظری حاصل شد، فرآیند گردآوری داده ادامه یافت. داده­ها در بخش کمی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته توسعه حرفه­ای مستمر با ضریب پایایی 89/0 و در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختمند، جمع آوری گردیده­اند. نتایج پژوهش نشان داد به طور کلی 12 راهبرد برای توسعه حرفه­ای ­اعضای هیأت علمی مورد استفاده قرار می­گیرد. گرچه راهبردها می توانند باعث تحقق اهداف مختلفی شوند اما در دانشگاه­های مورد مطالعه تأکید بیشتر بر توسعه مهارت­های آموزشی و پژوهشی است. همچنین یافته ها نشان از ناکافی بودن فرصت­های توسعه حرفه­ای اعضای هیأت علمی، پیچیدگی واکنش اعضای هیأت علمی به استفاده از راهبردهای توسعه حرفه ای، تأثیرگذاری مثبت فعالیت­های توسعه حرفه­ای مستمر بر فرایندهای مختلف دانشگاه و رویکرد متفاوت دانشگاهها برای استفاده از راهبردهای توسعه حرفه ای می باشد.

معلم به‎عنوان عنصر اصلی در فرایند تدریس برای ارائه یک تدریس مطلوب می‎بایست هم‎زمان مجموعه‎ای از دانش‎ها و مهارت‏ها را به‏طور هنرمندانه با یکدیگر ترکیب کرده و با به‏کارگیری آن‏ها تدریس اثربخش را طراحی و در کلاس ارائه کند. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه توسعه حرفه‏ای و توانمندی روان‎شناختی معلمان با روش تدریس اثربخش آن‏ها انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان زن و مرد مقطع دبستان شهرستان کرمانشاه در سال تحصیلی 1401- 1402 بود. نمونه آماری متشکل بود از 302 نفر از این معلمان که مطابق جدول مورگان برآورد و با روش نمونه‎گیری طبقه‏ای انتخاب شدند. ابزار جمع‏آوری داده‎ها پرسش‎نامه توسعه حرفه‏ای کنتاکی (1993)، پرسش‎نامه توانمندسازی روان‎شناختی اسپریتزر و میشرا (1995) و پرسش‎نامه تدریس اثربخش آموزگاران محمودی و همکاران (1398) بود. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین روش تدریس اثربخش با توسعه حرفه‏ای، توانمندی روان‎شناختی و مؤلفه‏های آن، رابطه معنادار و مستقیم آماری وجود دارد (p≤0.01).  نتیجه آزمون تحلیل رگرسیون چندمتغیری حاکی ازآن بود که توسعه حرفه‏ای، توانمندی روان‎شناختی و مؤلفه‏های استقلال، حس اهمیت، شایستگی و اثربخشی توان پیش‏بینی تدریس اثربخش را دارند (p≤0.05).   از این یافته‏ها نتیجه‎گیری می‏شود که با ارتقای سطح توسعه حرفه‏ای و افزایش توانمندی روان‎شناختی معلمان می‏توان به بهبود تدریس مؤثر آن‏ها و درنتیجه، افزایش کیفیت آموزش و یادگیری کمک نمود.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه صلاحیت های حرفه ای و توانمندی روان شناختی دبیران مقطع متوسطه شهرستان شیروان صورت گرفته است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دبیران مقطع متوسطه (پسرانه و دخترانه) شهرستان شیروان در سال تحصیلی 94 -1393 می باشد که تعداد آنها برابر با 329 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 177 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. در این پژوهش برای نمونه گیری، از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه تعدیل شده صلاحیت های حرفه ای کریمی (1388) و پرسش نامه توانمندی روان شناختی اسپریتزر و میشرا (1997) استفاده شده است. پایایی پرسش نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (صلاحیت های حرفه ای «0.928» و توانمندی روان شناختی «0.838») ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد) و آمار استنباطی (آزمون های کولموگروف- اسمیرنف،  tتست تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافته ها نشان داد: 1) وضعیت صلاحیت های حرفه ای دبیران دوره متوسطه شهرستان شیروان بالاتر از حد متوسط و میانگین فرضی قرار دارد. 2) وضعیت توانمندی روان شناختی دبیران مقطع متوسطه شهرستان شیروان بالاتر از حد متوسط و میانگین فرضی قرار دارد. 3) بین شاخص کلی صلاحیت های حرفه ای و توانمندی روان شناختی دبیران دوره متوسطه شهرستان شیروان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r=0.883). 4) سه مولفه صلاحیت فکری، صلاحیت رفتاری و صلاحیت اخلاق حرفه ای سهم معناداری در پیش بینی توانمندی روان شناختی دبیران دارند.